ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม : เกมเมอร์ PUBG กับชีวิตที่ไม่มีใครเคยรู้

พลทหาร ธนวัฒน์ ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม หรือ ThanawatTH นักกีฬาอีสปอร์ตเกม PUBG สมาชิกทีม Armory Gaming ที่ชีวิตพลิกผันจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ สู่การเป็นทหารปืนใหญ่ในจังหวัดลพบุรี

“ผมเล่นเกมมาตั้งแต่อนุบาลหนึ่ง เล่นทั้งเกมเพลย์สเตชั่น เกมคอมพิวเตอร์ เล่นสลับกันมา จนถึงช่วงมัธยมต้น ผมเริ่มมีสังคม มีเพื่อนเยอะ เราก็ชวนกันไปร้านเกม” ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม เปิดฉากการสนทนา

“ชีวิตจริงผมเป็นคนเฉยๆถูกใจอยู่ตามลำพังคนเดียว ดำรงชีวิตผู้เดียว แม้กระนั้นพอใช้เล่นเกม ผมกลายเป็นคนละคน บอกเยอะแยะ มันบันเทิงใจขอรับ เป็นตอนตอนที่ได้อยู่กับเพื่อนฝูง ผมก็เลยถูกใจขณะที่ตนเองได้เล่นเกมมากมาย”

ระหว่างการคุยกัน พวกเราชำเลืองไปมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหลังของธนวัฒน์

มันเป็นตู้แสดงผลลัพธ์งานการบรรลุเป้าหมายของกลุ่ม Armory Gaming สำหรับในการแข่ง PUBG เกมแนวกางทเทิล รอยัล ยอดนิยมในตอนยาวนานหลายปีข้างหลัง ป้ายเป็นจำนวนมาก แล้วก็ถ้วยแชมป์มากไม่น้อยเลยทีเดียววางอยู่ที่ตรงนั้น ในตอนที่ธนวัฒน์ กำลังเล่าถึงการบรรลุเป้าหมาย รวมทั้งผลงานในชีวิตการเป็นโปรเกมเมอร์ก่อนหน้าที่ผ่านมา

แต่ว่ากว่าธนวัฒน์จะก้าวมาสู่จุดนี้ได้ ชีวิตของเขาจะต้องหลงทางไปจากความไร้ระเบียบระเบียบของตนเอง หลังเรียนจบชั้นมัธยมปีที่ 3 ธนวัฒน์ตกลงใจเข้าห้องเรียนต่อในการศึกษาเรียนรู้ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ที่วิทยาลัยเทคโนโลยีจังหวัดปทุมธานี ก่อนลาออกโดยทันที ในขณะที่ใช้เวลาเรียนในสถาบันดังกล่าวข้างต้น ยังไม่ถึงหนึ่งปี

“ผมมีปัญหาในตอนวัยรุ่น เด็กช่างแถวนั้น (รังสิต) มันตีกันเยอะแยะ ผมไม่ได้เข้าเรียนเลย จะให้นั่งแท็กซี่ไปกลับแต่ละวัน บ้านผมก็ไม่มีฐานะขนาดนั้น บางวันก็ไปจักรยานยนต์กับเพื่อนฝูง บางวันนั่งรถโดยสารประจำทาง มันก็มีโอกาสเสี่ยงต่อชีวิต ผมเลยไม่ค่อยต้องการเข้าชั้นเรียน”

“ประกอบกับตอนนั้น ผมติดสังคมรุ่นพี่ ถูกใจไปขำขัน งานเลี้ยงกับเขา แน่ๆว่าเขาก็มิได้พาพวกเราเข้าห้องเรียน พาไปโน่นนี่ เถลไถล วันหนึ่งผมคิดได้ว่าชีวิตพวกเรามันไม่โอเค ลาออกดีมากยิ่งกว่า ไม่เอาแล้ว”

“ต่อจากนั้น ผมบอกกับตนเองว่า ไหนๆก็เรียนประกาศนียบัตรวิชาชีพไม่รอดแล้ว แปรไปเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายแทนดีมากกว่า เนื่องจากผมรู้สึกว่า ตนเองก็มิได้เรียนห่วยขนาดนั้น คงจะเรียนในระบบสามัญได้”

การตัดสินใจของธนวัฒน์ เป็นการตกลงใจที่ไม่ถูกมหันต์ เขาไม่อาจจะปรับพฤติกรรมเข้าชีวิตในสถานศึกษาสามัญ ที่ระบุกฎที่ต้องปฏิบัติตามทุกๆอย่างไว้แน่ชัด ธนวัฒน์แอบหนีจากห้องเรียนกรอบสี่เหลี่ยมที่ให้ความรู้ความเข้าใจสึกเสมือนกรง แล้วก็ใช้ชีวิตโดยมากในทุกๆวันที่ร้านค้าเกม กรอบสี่เหลี่ยมที่สร้างความสบายให้แก่เขามาเสมอ

ชีวิตของธนวัฒน์หลงทางเปรอะ จนถึงบิดามารดาของเขาทนมองไม่ไหวอีกต่อไป ทั้งคู่พาธนวัฒน์ไปยื่นจดหมายลาออกจากสถานศึกษา ก่อนส่งเขาไปดัดสันดานที่จังหวัดนครสวรรค์ ด้วยการใช้ชีวิตอยู่กับคุณย่าผู้เดียว พร้อมยื่นคำขาดว่า จะไม่มีผู้ใดมาดูแล หรือช่วยเหลือเขาอีกแล้วแต่นี้ต่อไป

ธนวัฒน์เข้าศึกษาต่อชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ที่วิทยาลัยเทคโนโลยีแล้วก็การจัดการตากฟ้า ไม้แข็งจากบิดามารดา ช่วยทำให้เขากลับมาเป็นเด็กที่ตั้งหัวใจเรียน จวบจนกระทั่งไปสู่ชั้นปีลำดับที่สาม ความพอใจของธนวัฒน์ถูกหันเหอีกรอบ ภายหลังจากเริ่มตั้งกลุ่ม DEMONIC PUBG ร่วมกับเพื่อนฝูง แล้วก็ไปสู่ทางการเป็นโปรเกมเมอร์อย่างเป็นจริงเป็นจัง

“ตอนเล่น PUBG ทีแรกๆ ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่าเพียงพอเล่นไปเล่นมา ชีวิตผมวิกฤติอีกแล้ว ผมกลับมาติดเพื่อนพ้อง กลับมาติดเกม อุปสรรคต่อการเรียนผมกลับมา ผมเริ่มโดดเรียน เพราะว่าต้องการอยู่กับสหาย ต้องการเล่นเกมกับสหายมากยิ่งกว่า”

“ยิ่งผมตั้งกลุ่มขึ้นมา ผมยิ่งเกือบจะเรียนไม่จบ ผมฝึกจนกระทั่งมืดค่ำ ผมจุดโฟกัสไปที่การเล่นเกม TS911 สิ่งเดียว จริงๆเกรดเฉลี่ยผมดีเลิศ แม้กระนั้นเพียงพอเริ่มเล่นเกมมุ่งมั่น เกรดเฉลี่ยผมตกเลยนะครับ”

“ในที่สุด ผมมาคิดได้ว่าขณะนี้ผมยังเรียนอยู่ ผมจำต้องแบ่งเวลาให้ได้ ผมจะต้องใช้เวลากับการเล่าเรียนบ้าง อย่างไรครั้งนี้ ก็จำต้องเอามันกระทั่งจบให้ได้”

ธนวัฒน์คิดแผนอนาคตตนเองไว้ชัดแจ้ง เขาปรารถนาเข้าเล่าเรียนในระดับอุดมศึกษาที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง เพื่อให้โอกาสให้ตนเองมีเวลาว่างในฝึกหัด รวมทั้งชิงชัยกีฬาอีสปอร์ต พร้อมทั้งตามล่าใบปริญญาพร้อมๆกัน

แม้กระนั้นแผนชีวิตที่ธนวัฒน์วางเอาไว้ ยังไม่เคยเกิดขึ้นจริงจนกระทั่งตอนนี้ เมื่อมีพัสดุภัณฑ์จ่าหน้าจดหมายถึงตัวเขาส่งมาถึงบ้าน เอกสารด้านในพัสดุภัณฑ์ซองนั้น มันเป็นหมายศาล สด. ๓๕ ส่งสัญญาณถึงชายไทยทุกคนที่มิได้ผ่านการศึกษาเล่าเรียนนักศึกษาวิชาทหารครบ 3 ปี ให้เข้ารับการตรวจเลือกคนเข้ากองปฏิบัติงาน หรือภาษาประชาชน เป็นจับใบดำ-ใบแดง

“ผมมิได้เรียน (รด.) เพราะเหตุว่าผมมิได้นึกถึงหัวข้อนั้น ผมมิได้พึงพอใจอะไรเยอะแค่ไหน ในขณะนั้นผมคิดเพียงแค่ว่า ผมจะต้องเรียนให้จบ”

“มันเป็นตอนๆในช่วงเวลาที่ว่า (พิจารณา) ผมดร็อปสองปีใช่ไหมขอรับ คนสามัญจำต้องจบประกาศนียบัตรวิชาชีพ ปีสาม ตอนอายุ 18 แต่ว่าผมจบในขณะที่อายุมันถึงตอนเกณฑ์ทหารพอดิบพอดี ผมก็เลยคุยกับทางบ้านว่า พวกเราได้วุฒินี้มา ประเด็นการเรียนพร้อมสรรพหมดแล้ว พวกเราก็จัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้จบไปเลยดีมากยิ่งกว่า”

รุ่งเช้าในตอนเมษายน ปี 2561 นายธนวัฒน์ จันทร์เต็ม เดินทางเข้ารับการตรวจเลือกเป็นทหารประจำกองทัพ ที่หน่วยตรวจเลือกในจังหวัดนครสวรรค์

ท่ามกลางชายไทยกว่าร้อยชีวิต ธนวัฒน์นั่งอยู่กึ่งกลางห้องโถงโดยท่อนบนเปลื้องผ้า ชายคนแล้วคนเล่าถูกขานชื่อเพื่อออกไปถือชะตากรรมของตนเอง ธนวัฒน์รอคอยฟังชื่อของตนเองไปเรื่อยปริมาณจากหลักร้อยต่ำลงไปเหลือหลักสิบ ชื่อของเขาก็ยังไม่ออกมา กระทั่งปริมาณคนถึงหลักหน่วย ชื่อของธนวัฒน์ยังผิดตอบออกมา

จนถึงธนวัฒน์ใส่ใจได้ว่า เขาจะไม่มีสิทธิได้วินิจฉัยอนาคตสองปีด้านหน้าด้วยตัวเอง เมื่อเขาได้สิทธิจับใบดำ-ใบแดงเป็นคนในที่สุด ในช่วงเวลาที่ใบดำเหลือแค่ 1 ใบ แม้กระนั้นยังมีผู้รอคอยเข้ารับการตรวจเลือกอีก 2 คน

ธนวัฒน์มิได้พูดว่าเขาสวดมนต์ไหว้พระ หรือภาวนาอะไรเอาไว้ในดวงใจไหม เวลาที่คนก่อนหน้ากำลังล้วงมือลงไปในโถ เพื่อถือใบกระดาษที่จะวินิจฉัยอนาคตของผู้ชายสองคนไปพร้อม

แต่ว่าไม่ว่าเขาจะอธิษฐานอะไร มันไม่เป็นผล ชายคนก่อนหน้าธนวัฒน์ จับได้ใบดำ ระหว่างที่ชายคนนั้น กำลังกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี ธนวัฒน์รู้สึกตัวเองก็ดีแล้วว่า ขณะ 2 ปีด้านหน้าตั้งแต่นี้ไป ชีวิตเขาจะไม่อย่างเดิมอีกต่อไป

“ผมก็แค่ลุ้นว่าจะได้ผลัดไหน แต่ยังไงๆก็ใบแดงแน่” ธนวัฒน์ย้อนถึงความรู้สึกในวันนั้นให้ฟัง

“ตอนทราบว่าตนเองจำเป็นต้องได้ใบแดง ผมก็รู้สึกเซ็งครับ แม้กระนั้นไม่ถึงกับร้องไห้คร่ำครวญ โคนขา หมดแรงจะเดินอะไรขนาดนั้น ผมก็เดินออกไปธรรมดา ผมจับใบแดงขึ้นมา เขาก็เรียกผมไปเซ็น มิได้รู้สึกเศร้าอะไรมากมาย มันเป็นดวงของผมนะครับ ใบแดงใบท้ายที่สุด ผมยังจะโดน”

พูดกันว่า ในทุกความโชคร้าย ย่อมมีดวงดีหลบซ่อนอยู่ ธนวัฒน์ได้รับตารางให้ปฏิบัติราชการที่ กองพลทหารปืนใหญ่ ค่ายพิบูลการทำศึก จังหวัดลพบุรี ในตอนพฤศจิกายน ปี 2561 เพราะจับได้ผลัดสอง ทำให้เขามีเวลาหกเดือน เพื่อจัดแจงธุระต่างๆของตนเองให้สำเร็จ

ความเบิกบานใจเดียวที่ธนวัฒน์รู้สึกได้ในชีวิตทหาร เป็นการสบโอกาสยิงปืนจริง จากที่เคยยิงในเกมมาเกือบจะทุกวี่วัน ธนวัฒน์ซัดลูกกระสุนปืนเหล็กใส่เป้าฝึกซ้อมวันละ 300-400 นัดหมาย ซึ่งเจ้าตัวเห็นด้วยว่า เป็นความรู้สึกที่ผิดแผกออกไปจากโลกเลียนแบบ

“มันคนละเรื่องเลยนะครับ คนละมิติกันเลย ของแท้ยิงแล้วหนวกหู (หัวเราะ) ทีแรกๆจากที่เคยตื่นเต้น แปลงเป็นผมยิงจนกระทั่งไม่ได้อยากต้องการยิงแล้ว เป้าเล็งก็ไม่มีราวกับในเกม จำต้องเล็งผ่านศูนย์ข้างหลัง ศูนย์หน้า ซึ่งมันยากมากมาย ปืนก็หนักสามโล เวลายิงก็จะต้องยิงตามท่าในแบบฝึกฝน ไม่ใช่ยิงแบบฟรีสไตล์ตามใจ”

“แต่ว่ามันก็รู้สึกสนุกสนานครับผม ผมรู้สึกว่าตนเองดำรงชีวิตได้ครบนะ ปืนจริงก็ยิง ปืนในเกมก็ยิง ผมก็ใคร่รู้ว่าผมจะทำเป็นมากแค่ไหน ด้วยเหตุว่าในเกมผมก็ยิงแม่น ต้องการรู้ว่าชีวิตจริงผมจะยิงแม่นหรือไม่”

“แต่ว่าผมยิงปืนจริงไม่แม่นเสมือนในเกมนะ เพราะเหตุว่าผมกล้ามไม่แข็งแรง พอเพียงฝึกซ้อมต่อเนื่องกันยาวนานหลายวัน แขนผมจะเริ่มสั่นแล้ว มันหนักกว่าในเกมมากมายขอรับ”