บ่ายวันหนึ่งในช่วงฤดูตก ปี 1999 ท่ามกลางแสงอาทิตย์อ่อนๆปรากฏฝูงชนจำนวนไม่น้อยกำลังเดินแถวไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ผ่านตลาดใหญ่แกนกลางเมือง มุ่งหน้าไปสู่โซนทิศตะวันออกที่เต็มไปด้วยซากจากการปะทุ กึ่งกลางกลุ่มคนกรุ๊ปนั้นมีรถปิคอัพขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยนักสู้ตาลีบันติดอาวุธหนัก ผ้าสำหรับคลุมที่ปกปิดบริเวณใบหน้าคนเหล่านั้นลอยละล่องไสวไปตามกระแสลม แต่ว่าหากสังเกตดูดีๆจะมองเห็นแววตาที่ลอดออกมาผ่านช่องเล็กๆมันเป็นแววตาของเหล่าชายหนุ่มที่แข็งกระด้างไร้ความปราณี ในระหว่างที่ฝูงคนเดินทยอยเดินแถวไปอย่างช้าๆเหล่าเด็กๆต่างก็วิงวอนบิดามารดาให้ซื้อของหวานมาเป็นของหวานระหว่างการรับดู “ความเบิกบานใจ”...